آن پرتو رقصات 
با شراره های خمیده ی زرد و سرخ اش 
آذین درخشان گرد سرم 
که به میوه ی کاجی شعله وری می ماند 
اینک چه شد؟
چه پشت اسبی رمنده و 
چه نشسته بر زانوانم 
چه خمیده در کنج خلوتی مدام و 
چه در میان مردمانم 
آن هاله ی زرین 
این جا بود پیش از این 
ندیدی اش؟
گفت:ندیدم