مطالعات «میان رشته ای» از بسیاری ابعاد، به مثابۀ امری نوظهور در نظام آموزشی و پژوهشی دانشگاهی شناخته می شود. میان رشتگی را می توان شیوه ای از زندگی نکته سنجانه و آگاهانه با رشته ها دانست، با این درک که همواره می توان اساسی ترین مفروضات آن ها را مورد چالش قرار داد، یا با بهره گیری از طرز فکرهای جدید به آن ها نیروی دوباره بخشید. مطالعۀ میان رشته ای بالاتر از همه بیانگر «بومیت زدایی» دانش است. این بدان معناست که افرادی که در محدودۀ طرزفکرهای تثبیت شده کار می کنند، باید هموار از محدودیت های فکری و نهادی موجود در آن محدودۀ کاری آگاه باشند و خود را از تعصبات انعطاف ناپذیر و هم چنین نگرش های تک بعدی برحذر دارند و به تامل و تدبیر بیش تر در مطالعات خویش بپردازند. در این کتاب مولف کار خود را با ردیابی اصطلاح میان رشته ای آغاز می کند، سپس به چگونگی شکل گیری و پیدایش رشته هایی چون تاریخ، زبان و ادبیات انگلیسی و... و چالش های فراروی فرآیند شکل گیری و بالندگی این رشته ها می پردازد و در نهایت تلاش می نماید تا دفاعی مستدل از ضرورت گسترش دانش میان رشته ای عرضه کند.