آیا ورای ضرورت موجود در حمل اجزاء حدود ماهیات بر خودشان و نیز ضرورت قضایای این همان گویانه که از دایره مفاهیم خارج نشده و خبری در مورد عالم خارج نمی دهند، می توان از ضرورت سخن گفت؟ به عبارت دیگر، آیا در قضایایی که از جهان خارج خبر می دهند، ضرورت وجود دارد یا نه؟ نام ضرورت قضایایی که خبری از جهان خارج نمی دهند را ضرورت منطقی و آن هایی که خبر می دهند را ضرورت فلسفی گذاشته ایم. پژوهش پیش رو، تلاشی است هرچند ناچیز، در جهت نیل به شناخت این دو نوع ضرورت و تشخیص ملاک های آن ها.