در کتاب حاضر با بیان مقوله ی "هویت" به سوالاتی از این قبیل پاسخ داده می شود چگونه می توان به مقوله ی هویت اندیشید و مرزهای آن را با سایر هویت ها جدا نمود و چگونه می توان تعریف و تحلیل مشخصی از هویت ایرانی و سیر تطور و تحول آن به دست داد. نگارنده در کتاب، رویکردهای گوهرگرا، سازه گرا و رویکردهای جدیدی را مطرح می سازد و تفاوت های آن ها را بررسی می کند؛ هم چنین مساله ی جهانی شدن و هویت را از منظر عده ای از نظریه پردازان چون گیدنز" و "رابرتسون" بیان می کند. وی می گوید: "پرسش از ذات و ماهیت انسان و نیز نسبت او با دگر یا دگران، گوهر اصلی اندیشه و تفکر انسان در طول حیات روانی، فکری و تمدنی وی بوده است. هویت، سرچشمه ی معنا و تجربه برای مردم است... برای انسان پیشامدرن، هویت دشواره ای اندیشه ساز/ سوز نبود، زیرا هویت او در ارتباط با کل های فرا فردی (خدا، روح، تاریخ، جامعه، قبیله و...) تعریف می شد.... با گسست از پارادایم سنتی، آن نیروی خدایی که تمامی قدرت ها در اختیار او بود به کلی مورد شک و تردید قرار گرفت و نیروی انسانی (سوژه) یعنی اعتقاد به توان، سازندگی و عقل انسان جایگزین آن شد.... معنای اصلی هویت همان نوسازی اوست و نه تصلب او در زندان تاریخ و فرهنگ و سرودن آن به گونه ی حماسه در شعر و ادبیات... جهانی شدن با آمدن خود، پارادوکسی را در عرصه ی هویت موجب شد. جهانی شدن، از یک سو، بسترساز "اختلاط هویت ها" و از جانب دیگر، زمینه ساز "انفکاک هویت ها" گشت".