بقالی (تومک) آخرین خانه ی دهکده بود. فروشگاه کوچک ساده ای که روی شیشه اش به رنگ آبی نوشته شده بود: (بقالی). وقتی کسی در را هل می داد زندگی با صدای شادمانه دنگ دنگ می کرد و (تومک) با پیش بند خاکستری بقالی اش جلوی او ظاهر می شد. تومک پسری بود با چشم های رویایی و بدنی استخوانی که نسبتا بزرگ تر از سنش به نظر می رسید. شرح دادن جزییات چیزهایی که در این بقالی فروخته می شد کار بیهوده ای است. گفتنش از یک کتاب هم بیشتر می شود و تنها یک کلمه می شود گفت: (همه چیز). تومک (همه چیز) می فروخت.فروشگاه اینترنتی 360 بوک