هیچ چیزى بى سروصدا عبور نمى کند بى آنکه تاثیرى نهاده باشد. نیاز به پیدایى نقطه پرگار هست است و آنچه در مسیر فناست، گم شدن است و عبور در سکوت. گم شدن است که من خلاف رقص برگ ها برقصم و بریزم خلاف باران و بغلطم خلاف جریان رودى خروشان چه مرگ و فنا تاثیر مستقیم نوعى سرکوب در پدیدارى است و هم از آنجاست که اساطیر و لسان ایمایى در اعصار نمى توانند سیاسى نباشند زیرا قدرت و اتوریته به عنوان بازدارنده ى برملایى و حضور، سرشاخه ها را مى زند و گیاهِ بالنده را به شکل بوته هاى تزئینى و شمشادهاى مکعب مستطیل مسخره ى یکبار مصرفى مى بُرد که نه گیاه است نه جانور! از آنجاست که مسیر آفرینشِ هنر از مطلع و محتوا پیشى مى گیرد و چیزى مى گوید که قابل درک نیست!