جوانان امروزی دوست دارند همه چیز را در مورد همه بدانند. آنها فکر می کنند که حرف زدن راجع به یک مشکل، به حل آن کمک می کند. ولی من از نسلی آرام تر می آیم.ما ارزش فراموش کردن را می دانیم و وسوسه را از نو آفریدن را.
البته اخیرا خودم نیز به مبارزه و گذشته ای که طی کرده ام فکر می کنم،و به کسانی که از دست داده  ام.
به نظر می رسد که انگار عزیزانم را جایی گم کرده  ام، شاید آنها را در جایی که دیگر بدان تعلق ندارند، جا گذاشنه ام و سپس آن قدر گیج و مغشوش شده ام که نتوانسته ام مسیرم را بازیابم.