نویسنده در این کتاب چگونگی تبدیل شدن کشور «فنلاند» به مرکز توجه محققان و علاقه مندان به آموزش و پرورش را تشریح می کند. «پاسی سالبرگ» در توضیح این پدیده به عوامل متعددی اشاره می کند که مهم ترین آن ها داشتن رویایی بومی و جست وجو برای یافتن رویکردی درون زا در راستای رسیدن به این رویا است. به این منظور، سالبرگ معتقد است منبع کنترل و ظرفیت سازی، مدرسه است نه سیستم اداری آموزش و پرورش. با این وجود اگرچه توسعه آموزشی این کشور اصالتا بومی است، ولی فنلاندی ها به دانش و ایده های کشورهای دیگر، به ویژه ایالات متحده، کانادا، بریتانیا و همسایه های اسکاندیناوی خود نیز توجه داشته اند.