حاوی مجموعه ای از سروده های مولف است. تعداد قابل توجهی از «قطعه های ادبی» این اثر، کوتاه و با زبانی عامیانه سروده شده است. محتوای اشعار حاکی از دل خوری و شکایت شاعر از معشوق خود دارد که ملتمسانه تقاضای تمام شدن دوری و فاصله   ها را از او دارد. بی خبر، ماه تموم شبهام، شیدا، لالایی، دل خوشی، کارنامه و منو ببخش عنوان برخی از سروده های این مجموعه است. دو قطعه ادبی کوتاه و به سبک نو از شاعری دیگر به نام های پنجره و انتظار در انتهای این اثر جای داده شده است.