زمزمه می کنیم این ترانه های زمینی را و به آسمان ها سری می کشیم؛ پری می گشاییم. ترنم می کنیم این ترانه های آسمانی را و نشاط و خاطری فراهم می سازیم: در خلوت تنهایی یا در کنار یاران؛ در دشت و جنگل؛ در کوهساران؛ در کنار شعله های رقصان؛ در معبر نسیم؛ همنوا با امواج دریا با ماه تابان؛ همکلام با ستارگان، صیقل می زنیم آینه ی جان را.