ساز من ساز-زرافه ی گنده یی ست!
می زنم ساز،در صعود،
به خس و خس او جهان جهان،
به تاخت روی آن سیمهای حس و آن شکم گرسنه ی شوق-گرفته،
که هرگز کسی سیر نخاهد کرد،
روی آن قلب گنده از چوب سختیان-کشیده،
که هرگزش کسی نخاهد فهمید...