کتاب «خیاط خانه‌ی خیرخانه»، روایتی مستند است درباره‌ی زنانی که همیشه از آن‌ها به‌عنوان قربانیان جنگ یاد می‌شود، اما گیل تمساخ لمون، نویسنده‌ی این کتاب با نگاهی به زندگی زنان افغانستان پس از حادثه‌ی یازده سپتامبر 2001 که نیروهای آمریکایی در این کشور مستقر شدند و بساط حضور طالبان برچیده‌شد، نوشته‌شده و در پی آن است که نشان دهد گرچه زنان آغازگر جنگ‌ها نیستند، اما یاد می‌گیرند که در دوران جنگ چگونه نان‌آور خانه باشند و بر مشکلات پیروز شوند. نویسنده قصد دارد در «‌خیاط خانه‌ی خیرخانه»، چهره‌ی متفاوتی از زنان، به‌ویژه زنان افغانستان نشان‌ دهد. لمون از زنانی روایت می‌کند که چگونه پس از حادثه‌ی 11 سپتامبر شرکت‌های خود را تأسیس کردند در‌حالی‌که پیش از آن، حتی از ورود به مدارس و ادارات هم منع شده بودند.
در مقدمه‌ی کتاب آمده است که : «خاطره‌های برانگیزاننده‌ای وجود داشت که وحشیگری و ناامیدی را در زندگی زنان در حکومت طالبان به‌تصویر می‌کشید و کتاب‌هایی الهام‌بخش، دربارۀ زنانی وجود داشت که بعد از عقب‌نشینی طالبان فرصت‌هایی جدید را برای خودشان و زنان دیگر خلق کرده‌ بودند. اما داستان کامیلا کمی متفاوت بود. داستان او درست وقتی رخ داده بود که همۀ دنیا آن‌ها را فراموش کرده‌ بودند و دربارۀ زنانی بود که به هم کمک و از هم حمایت می‌کردند. آنها بدون هیچ کمکی از کشور حالا شکست‌خورده و فقیرشان تلاش می‌کردند تا هم به خودشان و هم به دیگران کمک کنند و به هر شکل ممکن، آیندۀ‌شان را بسازند.»
گیل تمساخ لمون (زاده‌ی 7 سپتامبر 1973)، نویسنده‌ای است که در مورد نقش زنان و دختران در سیاست‌خارجی نوشته است. او به‌عنوان عضو ارشد در برنامه‌ی زنان و سیاست خارجی با شورای روابط خارجی همکاری می‌کند‌. لمون که فارغ‌التحصیل دانشگاه میسوری و مدرسه‌ی بازرگانی هاروارد است، موضوعات مختلفی مانند کارآفرینی زنان، زنان در ارتش، ازدواج اجباری و کودکان، سوریه و افغانستان را پوشش داده است.