بیست صفحه ی اول کتابو که خوندم درجا یاد کتاب راز داوینچی افتادم و کاملا احساس کردم این کتاب متاثر از قبم دن براون نوشته شده.
از روش بخش بندی کتاب خوشم اومد که بر اساس دوره های تاریخی کشور ترکیه بوده و شدیدا دلم خواست که یک نسخه ایرانیزه شده از همچین کتابی وجود داشته باشه . به نظرم برای کسی که در سطح متوسط رمان خونی قرار داره کتاب مناسبیه.
از غنای ادبی و پیچش های داستانی چندان خبری نیست ولی کتاب مثل یک معلم تاریخ براتون از گذشته های جالب شهر استانبول میگه.