مجموعه ای از مثنوی های شاعران جنوب ایران می باشد که در مناسبت های مختلف و با محتوایی عمدتا حماسی سروده شده است. در استان بوشهر، این اشعار و استفاده از روح حماسی مثنوی، حتی در جنگ های خانوادگی هم کاربرد داشته است. این مثنوی ها، به نوعی استفاده تاریخی نیز داشته و به عنوان سندی تاریخی در راستای حوادث این خطه از کشور، به شمار می آید. در این اثر، حداقل شش شاهنامه خوان و مثنوی سرای جنوب کشور، معرفی شده است.