بنی نضیر، گروهی از یهود مدینه بودند که تعدادشان به هزار نفر نمیرسید. شغل بیشترشان باغداری و کشاورزی بود و خانه هایی محکم و زیبا داشتند. به خانه هایشان علاقند بودند و آن ها را در کنار هم ساخته بودند تا در مواقع ضروری بتوانند به یک دیگر کمک کنند مزارع و باغ هایشان قدری دورتر از خانه ها قرار داشت و چیزی که خانه ها را از مزرعه ها و نخلستان ها جدا میکرد، دیواری بلند و طولانی بود که گردا گرد محله کشیده شده بود. محله، دروازه ای داشت که تنها راه ورود و خروج بود. شب ها یا وقت خطر، دروازه را می بستند، تا امنیت و آرامش داشته باشند.برای خبر کردن بنی نضیر ناچار شدم که تا نزدیک باغ برون و باز، به شهر برگردم.