این کتاب مصور و رنگی که برای گروه سنی "ب" نگاشته شده، حکایت خانم مهربانی به نام "خاله شیرین" است که مربی مهدکودک بود. او بچه های مهد را خیلی دوست داشت بچه ها نیز متقابلا او را دوست داشتند. روزی او به بچه ها توضیح داد که جای چیزهایی که دوستشان داریم در قلب ماست. اما دوست داشتن هرچیزی ثابت نیست، یعنی ممکن است کم و زیاد و یا اصلا عوض شود. تنها چیزی که در قلب ما عوض نمی شود عشق به خداست. سپس او از بچه ها می خواهد که هرکس قلبش را جست و جو کند و ببیند آیا خدا در قلبش هست یا نه؟ بچه ها با گفته هایشان نشان می دهند که هریک به نوعی خدا را درک کرده و خدا نزد آن ها و در قلبشان است.