عنصر خط هم در طراحی و نقاشی اهمیت دارد و هم در عینیت بخشی به اثر هنرمند در نگارگری، خط به صورت قلم گیری در عناصر مختلف تصویر نمود یافته و در طول تاریخ نقاشی ایران با فراز و نشیبی همراه بوده است. به گونه ای که خط در دورة مغول جست وجوگر است و هنرمندان در پی بازشناسی توانایی خود در به کارگیری هویت خط و طرح هستند. در دورة تیموری، بهره گیری از عنصر «تخیل» به دلیل استفادة هرچه بیش تر از فضاهای شعری ـ که در این دوره تغزلی و تخیلی شده بود ـ به صورت محسوس نمایان شده و «رنگ» جایگاه ویژه ای در نگاره های آن دوره یافته است. اما دورة صفوی، برآیند هر دو دورة مغول و تیموری است. در کتاب حاضر، با هدفی آموزشی تلاش بر آن است، تا به شناخت عنصر خط در نگارگری ایران در سه دورة مغول، تیموری و صفوی پرداخته شود. کتاب با تصاویری از نگاره های ایرانی همراه است.