نگارنده در این کتاب ضمن انتقاد از سامانه هایی همچون اشتراکی گرایی، که هویت خشونت را ترویج می کنند و برای هویت های دیگر فرصت عرض اندام و بقا قائل نیستند و درنتیجه خشونت آفرین می شوند، به نظریه برخورد تمدن ها که «هانتیگون» منادی آن بود، معترض است و آن را تبعیض آمیز، یک سونگر و آمیخته با پیش داوری خودخواهانه و دیدگاه برتری جویانه غربی نسبت به دیگران می داند. به نظر نگارنده تفکیک تمدنی جهان و رویارو قرار دادن آن ها نه تنها کمکی به صلح نمی کند، بلکه خود خشونت آفرین است.