کتاب حاضر، داستانی کلاسیک از نویسنده ای معروف است. در این داستان پرنس میشکین، آخرین فرزند یک خاندان بزرگ ورشکسته، پس از اقامتی طولانی در سوئیس برای معالجه بیماری، به میهن خود بازمی گردد. بیماری او رسماً افسردگی عصبی است ولی درواقع مویخکین دچار نوعی جنون شده است که نمودار آن پی آزادگی مطلق است. به علاوه، بی تجربگی کامل او در زندگی، اعتماد بی حدی نسبت به دیگران در وی پدید آورد. مویخکین، در پرتو وجود روگوژین این جوان گرم و روباز و بااراده، با سابقه هم حسی باطنی و نیاز به ابراز مکنونات قلبی، در راه سفر، سفره دل خود را پیش میشکین، که ازنظر روحی نقطه مقابل اوست، می گشاید.