بیان مبانی و اصول «دوستی» از منظر آموزه های اسلامی است. در این اثر ضمن بیان مفهوم دوست و دوستی و اهمیت آن، فلسفه نیاز انسان به دوست از لحاظ فطری و روان شناسی بیان شده  ویژ گی های یک دوست خوب، روش های صحیح دوست یابی و آفات دوستان ناباب مورد بحث و بررسی قرار گرفته و دستورات دین اسلام در این زمینه منعکس گردیده است. نویسنده هم چنین به عوامل تحکیم دوستی مانند هدیه دادن، حسن ظن، گشاده رویی، انصاف، عدم شوخی، تواضع و عفو و گذشت اشاره کرده و ملاک های اصلی گزینش دوست مانند دینداری، خیرخواهی، آخرت گرایی، عاقل بودن، وفای به عهد و داشتن روح اجتماعی را از دیدگاه معارف اسلامی بررسی نموده و از دوستی کردن با افراد بی دین، حسود، بخیل، دروغ گو، احمق، جاهل، تبه کار، فاجر، چاپلوس، کافر، فاسق، بددهان، شرور، خائن، منافق، گناهکار، ستمگر، بدنام، عیب جو، سخن چین و دنیاپرست هشدار داده و راه های امتحان کردن دوست را بیان کرده است.