اثر حاضر که در اصل پایان نامه ی نگارنده بوده، کوششی است سبک شناسانه برای تحلیل و بررسی غزل سبک هندی با رویکردی صورت گرایانه شامل کاربردهای واژگانی، ترکیبات، ساختارهای نحوی و عناصر بلاغی و ادبی این سبک شعری نگاشته شده است. از ویژگی های این سبک می توان به سلامت زبان و فصاحت کلام و وضوح ترکیبات در شاخه ی ایرانی نسبت به هندی یاد کرد. هم چنین در شاخه ی هندی که در زمان خود به طرز خیال، طرز ایهام یا شیوه ی خیال بندی مشهور بود، آشفتگی های زبانی، غموض معنایی، ابهام، انتزاع در معنی و تصویر و اشتباهات صرفی و نحوی بسیار به چشم می خورد.