پژوهشی درباره دیدگاه های عرفانی «احمد غزالی» در مورد «عشق و محبت» است. در این نوشتار به تفسیر نظریات احمد غزالی به عنوان بنیانگذار عرفان عاشقانه و رابطه عاشقانه عبد و معبود، پرداخته شده و ابعاد و کارکردهای عشق و محبت از منظر وی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نویسنده با توجه به آثار احمد غزالی در مورد عرفان نظری مانند: کتاب «سوانح»، عوامل ایجاد عشق، کشف و شهود در عرفان نظری وی و نسبت بین عقل و عشق را بررسی نموده و مباحث سیر و سلوکی (عرفان عملی) احمد غزالی را نیز منعکس کرده است. وی در این زمینه به مسائلی مانند: تزکیه نفس، عمل کردن به ظواهر شرع، فراغ و وصال عاشق، انواع غیرت و سایر ویژگی های عشق از نظر غزالی پرداخته است و برخی از ایرادات و اشکالاتی که به وی در زمینه تفسیر وی از عشق و محبت، سماع، توجیه اعمل ابلیس و موسیقی شده است را مطرح و پاسخ این انتقادات به غزالی را داده است.