زن دوم: اصلاً می تونیم همه چیزو نادیده بگیریم.زن اول: چی رو نادیده بگیریم؟!...زن دوم: همه ی اونچه که وجود داره رو.زن اول: مگه می شه؟زن دوم: ساکت باش و از صدایِ بارون لذت ببر.زن اول: دیگه نمی تونم.زن دوم: می تونیم همه چیزو انکار کنیم.زن اول: من نمی تونم تو رو انکار کنم... می فهمی؟!... خیلی دلت می خواد که همه چیزو به اسم خودت ضبط کنی؟... یا این که سایه ی خودتُ با تیر بزنی... خیال می کنی... (با تمسخر)زن دوم: می ترسی به جای من اشتباهی گرفته بشی؟!(صدای پارس سگ)زن اول: تا حالا یازده نفر اشتباهی گرفته شدن... چه فرقی می کنه دوازدهمی کی باشه؟...زن دوم: هه! (به تمسخر)... ما کاملاً شبیه هم هستیم.