کتاب حاضر در سه فصل تدوین شده است. در فصل اول به بررسی سیر تاریخی معنی شناسی نزد یونانیان، هندیان، لغت شناسان مسلمان، فقها و مفسران، علمای بلاغت و ناقدان ادبی و دانشمندان جدید غرب پرداخته شده است. فصل دوم دربردارنده مطالبی پیرامون شناخت معنا، فرایندهای دگرگونی معنی، عوامل توسعه معنی و همچنین معنای نخستین و دومین است و فصل سوم هم در باب بررسی آراء و نظریات زبان شناسان جدید در مورد تعریف معنی و ارتباط زبان و اندیشه است. همچنین بحثی به بافت و انواع آن و نظریه میدان های معنایی اختصاص داده شده و در پایان فصل، مطالبی در باب روابط معنایی مانند: هم معنایی، اضداد و اشتراک لفظی مورد بررسی قرار گرفته است.