مهم ترین عامل در تجهیز و نوسازی اراضی کشاورزی، یکپارچه سازی آن است. یکپارچه سازی عبارت  است از: تجمیع قطعات پراکنده که هر یک از زارعان در یک قطعه کشاورزی کنند. به گونه ای که بعد از یکپارچه سازی، هر زارع، دارای یک قطعه زمین باشد. آخرین بررسی های صورت گرفته، نشان می دهد که در مجموع کل اراضی کشاورزی ایران، تنها در ۲ /۱میلیون هکتار آن عملیات تجهیز و نوسازی انجام شده است. در پژوهش حاضر، ضمن بیان تعریفی از یکپارچه سازی اراضی کشاورزی، ضرورت های یکپارچه سازی از دیدگاه های اقتصادی، حقوقی، اجتماعی و منابع طبیعی مطرح و نحوة اجرای آن در اراضی کشاورزی ایران بیان شده است.