حسین یعقوبی سال هاست که داستان می نویسد و ترجمه می کند. او بیش تر به واسطه ی فعالیت ایش در حوزه ادبیات طتز شناخته شده است. رمان جدیدش، تخت بخواب، را با رگه های طنزی اجتماعی نوشته است. رمان درباره ی روزگار یک نویسنده ی جوان و ایده آلییت است که موفق می شود با کمک دیگران شغلی در یک اداره ی ملال آور در تهران پیدا کند. او در آرزوی نوشن یک شاهکار است و برای همین با دوستانش که کارگاه های ادبی و داستان نویسی دارند مشورت می کند تا سوژه ای برای نوشتن این شاهکار بیابد. در همین حین فضای کارمندی خسته کننده ای که او واردش می شود، آدم هایی را مقابلش قرار می دهد که آرزوها و امیالی حقیر دارند و این تازه ابتدای داستان اوست... یعقوب رمانی رئالیستی با رگه های طنز نوشته درباره «حقارت» و شاید نمایش میان مایگی در بخشی از جامعه ی امروز. رمانی که تلاش می کند با استفاده از انواع خرده شخصیت های ریز و درشت یک ساختار پر تناقص را نمایش دهد که درش کلیت جامعه به تدریج فردیت را از بین برده و او را آرام می کند. در این فرآیند یعقوبی تلاش کرده بیش از هر چیز برای مخاطبش قصه بسازد و انبوهی آدم که شاید در مسیر این حقارت قرار گرفته اند.