سراینده در مثنوی "کربلا در کربلا"، میان صحنه های دفاع مقدس و صحنه های عاشورا ارتباط برقرار کرده، به آن رنگ و بویی "عاشورایی "بخشیده است .در چند بیت  آغازین این مثنوی می خوانیم :می تپد آهسته زخم کاروان/ داغ بر سینه نهاده  ساربان/ آن سبوی تشنه در دست بلا/ آن شهید نیزه پوش کربلا/ خون کند گریه گلوی  اصغرش/ می زند آتش به دل ها اکبرش/ ....