1/ من هم مانند آن پرنده/ تمام دیشب را/ به فکر جنازه ای بودم/ که مرتب از جمجمه اش خاکستر می ریخت/ و برای ماه دست تکان می داد./ برای من مثل روز روشن است/ که همین جنازه ی در سکانس بعد از این نوشته/ روی صندلی می نشیند/ و از ماه خواهش می کند/ برای آدم هایی که روی پرده ی سینما/ با آتش می رقصند،/ دست تکان بدهد.2/ نمی شود با این چهره/ که نیمی گریه و نیمی به خنده ست/ در این قاب متروک نشست/...