یکی از جریان های عمده در سیاست خارجی سلجوقیان گسترش یافتن تصرّفات به سمت غرب از جمله شام و آسیای صغیر می باشد. در قرن پنجم اوضاع سیاسی شام از ثبات برخوردار نبود، از یک سو در شمال شام حکومت های محلی عربی تأسیس شده و از طرف دیگر فاطمیان به عنوان رقیب سیاسی، اقتصادی، مذهبی سلجوقیان در مرکز و جنوب شام تسلّط یافته بودند.