فارابی بخش بزرگی از زندگی خود را در بغداد گذراند. در آن زمان مجموعه های گوناگونی از فقه اسلامی در بغداد عرضه می شد. در زمان شکوفایی فارابی حیات فکری دارای کثرت مباحثات عمومی متضاد بود، از طرفی در دورانی که فارابی مطالعه می کرد، آموزش می داد و می نوشت، مطالعه ی فلسفه در بغداد در وضعیت مستحکمی قرار داشت، آثار فارابی گسترده بود، در باب منطق به طور گسترده نوشت؛ هم تفاسیری بر "ارغنون" ارسطو و هم رساله هایی مستقل. او هم چنین آثار بسیاری در باب فلسفه ی عملی و نظری شامل تفاسیری بر "اخلاق نیکوماخوس"، فیزیک و مابعدالطبیعه ی ارسطو، تفسیری بر قوانین افلاطون، خلاصه هایی از فلسفه های افلاطون و ارسطو و رساله هایی سیاسی نوشت. افزون بر این، فارابی به خاطر آثارش در باب موسیقی، به خصوص "کتاب موسیقی کبیر" مشهور است. گستردگی موضوعات نوشته شده ی فارابی، بحث ربط فلسفه ی سیاسی فارابی را به فلسفه ی او هم چون یک کل مطرح ساخته است. تحلیل کامل آثار فارابی این است که؛ نظریات منطقی فارابی، شکل گرفته و انعکاسی از نظریه ی سرشت انسان و سعادت انسان است. عرضه ی فارابی از سنت فلسفی کلاسیک یونان به طور عام و ارتباط بین فلسفه ی نظری و عملی به طور خاص، منعکس کننده ی تاریخ پیچیده ی نسبت میان دین و فلسفه است. در کتاب حاضر در پنج فصل به روش نگارش فارابی« مساله ی سعادت، پیشینه ی سلطنتی، مدینه های فاضله و خود آیینی علم سیاسی پرداخته شده است.