قصه ها به وسیله ی نقل به امروز رسیده است و همین گونه به نسل های بعد منتقل می شود. قصه و افسانه قدیم ترین میراث فرهنگ بشر است که با مطالعه ی آن ها می توان درباره ی اندیشه و گفتار مردم اطلاعاتی کسب کرده و دریافت که چگونه با رویدادهای تلخ و شیرین زندگی روبه رو می شوند. باید توجه داشت که این قصه ها در طول زمان و نسل به نسل دچار تغییراتی شده اند. کشور ایران زمانی پل ارتباطی بین هند و اروپا بوده است و عده ای زادگاه بعضی از قصه ها را هند می دانند و ردپای همین قصه ها را در اروپا گرفته اند، در حالی که مسیرشان از ایران بوده است. قصه ها همواره مهم ترین وسیله ی آموزش و پرورش بوده اند و تاثیر آن ها در آدمی به ویژه کودکان فوق العاده است. قصه های عامیانه از نظر شخصیت پردازی دارای چهار شکل است: قصه هایی که شخصیت آن ها همگی انسان اند؛ قصه هایی که شخصیت آن ها نیمی انسان و نیمی حیوان اند؛ قصه هایی که شخصیت آن ها همگی حیوان اند؛ و قصه هایی که شخصیت آن ها انسان، حیوان و پری یان هستند. در این قصه ها معمولا پیرزن، مکار و حیله گر است؛ نامادری، بدجنس است؛ دختر همانند ماه شب چهارده است؛ شاهزاده ها جملگی مثل پنجه ی آفتاب هستند؛ قهرمان های قصه ها مربوط به یک مرز جغرافیایی نیستند و... کتاب حاضر مشتمل است بر برخی قصه های مردم فارس با نام پسر میرشکار؛ گل بهار؛ دختر در گر؛ دختر کج بخت؛ پسران پادشاه؛ کاکل زری و گیس مرواری؛ فاطمه لند، لندو؛ خرمن کوه؛ بیلیل و میلیل و...