من زخم             های بی             نظیری به تن دارم اماتو مهربان             ترینِ             شان بودیعمیق             ترین             شانعزیزترین             شانبعد از تو آدم             هاتنها خراش             هاش کوچکی بودند بر پوستمکه هیچ کدام             شانبه پای توبه قلبم نرسیدندتنها خراش             های کوچکی بودندکه تو را از یادم ببرند، اما نبردندتو بعد از هر زخم تازه             ای دوباره بازمی             گردیو هر بارعزیزتر از پیشهربار عمیق             تر