این کتاببه زیبایی دیدگاهی را معرفی می کند که با توصیه های داستانی،واقعیت نهفته در سازه های آسیب شناختی را عریان می سازد. بهره گیری ازاین توصیف ها،روان درمانی را تلطیف می کند و به مثابه روشی است برای زایش اندیشه و اکتساب بینش مراجع.در این کتاب لی والاس داستان هایی عالی روایت می کند.او درمانگری خلاق و با تجربه است که از روش تجویزی اریکسول پیروی می کند و معتقد است که بعضی از داستان ها در وضعیت خلسه به ذهنش می رسیدند و برای مراجعانی که آن ها هم در وضعیت خلسه بودند ارائه می شدند.البته والاس تلویحا اشاره نکرده که فقط با گفتن یک داستان کسی را درمان می کند. او بسیاری از عوامل دیگر درمانی را نیز شرح داده است از جمله ضرورت ارجاع فرد الکلی به گروه های درمانی الکلی گمنام.اما قدرت تاثیر گذاری یک داستان آموزشی زمانی که به درستی به کار رود انکار ناپذیر است.