موضوع این است که آیا انسان امروزی یک موجود خودسر است که آینده خویش را خلق می کند یا مخلوقی اسیر بند زمان است که از ترس آنچه فردا با خود خواهد آورد نومیدانه به امروز چنگ انداخته است. «فرد پولاک» (نویسنده)، جمله دوم را باور دارد و نظریه اش را با مقایسه تحولات بزرگ در تاریخ ما هنگامی که انسان حقیقتا تصاویر آینده خویش را خلق می کرد
-روشنگری، رنسانس، انقلاب صنعتی اول- با الگوهای بی تفاوت امروزی توضیح می دهد. او در این کتاب نشان می دهد که تصاویر ایده آلیستی و الهام بخش از آینده تا حد زیادی پیشرفت های بعدی را تحت تأثیر قرار داده است. در این کتاب مدینه های فاضله و ضد آن ها «دیستوپساها» ابتدا از تاریخ تمدن غرب مورد توجه قرار می گیرند. سپس نویسنده به توصیف آنچه او به عنوان نیاز منحصربه فرد در روزگار ما به تصویرهای متقاعدکننده می بیند، می پردازد. آرزوی او برای ادامه حیات فرهنگی ما در روند تکاملی جدید آرمان شهرها و عکس آن ها متبلور می شود.