"مروژک" ـ نمایش نامه نویس لهستانی ـ در نمایش نامه های کوتاهش، زندگی در نظام های دیکتاتوری را به تصویر می کشد؛ جایی که اندیشه جایگاهی ندارد و متفکران و روشنفکران محکوم به فنایند.انسان ها چنان به زندگی در این فضا خو گرفته اند که آزادی را نیز حس نمی کنند. کوته فکران بر همه ابعاد زندگی فردی و جمعی انسان ها تسلط دارند و شگفت این که آنان نیز این انقیاد را پذیرفته اند. نمایش نامه "پلیس" درباره کشوری است که مردم از وضعیت خود راضی اند و در زندان تنها یک فرد انقلابی به سر می برد، که از کرده خود پشیمان است، حال آن که او نیز توبه کرده، آزاد می شود، اما مشکل از این جا آغاز می شود؛ اگر زندانی نباشد تکلیف زندان و زندان بان و دستگاه پلیس چه خواهد شد؟ نویسنده در نمایش نامه دوم، مفهوم آزادی را به بحث می کشد؛ اعم از آن که آزادی چیست و انواع آن کدام است و آیا درونی است یا بیرونی و آیا آزادی درونی کافی است؟، در نمایش نامه "کارول" پرسش این است که آدم برای زنده ماندن تا کجا حاضر به مردن دیگران است. در نمایش نامه "بی بی راکت" مفهوم اصلی این است که در این زمانه کار به جایی رسیده که نی نی کوچولو ها هم ممکن است کانگستر باشند. در یکی دیگر از نمایش نامه ها، نویسنده نشان می دهد که چه کسی حاضر است در وضعیت استبداد جان خود را فدای بقیه کند. در نمایش نامه "مهاجران"، نویسنده مشخصا برانسان هایی تاکید می کند که در وضعیت مهاجرت آزادی هایشان محدود می شود و مفهوم آزادی به زیر سوال می رود. نمایش نامه پایانی نشان گر آن است که در وضعیت بحرانی انقلاب، وقتی انقلاب می شود چه اشخاصی به سوء استفاده مشغول می شوند.