آگاهی ما از چند و چون و فراز و فرود شعرفارسی دری در سده های دهم تا دوازدهم قمری از مراکزی چون کابل و غزنه...به دلایل گونه گون کاستی های بسیار دارد. یکی از آن ها توجه بیش تر تذکره نگاران و تاریخ نویسان به حوزه هند به ویژه در روزگار فرمان روایی پادشاهی گورکانی و روی نهادن خداوندان ذوق و طبع هنر و دانش و فن از گستره جغرافیایی زبان فارسی به آن دیار و دربارهای پیوسته به آن، در آرزوی یافتن حامی ها و مخاطبان سخن شناس و خریداران کالای شاعران ونویسندگان و دانشیان اهل پیشه و صناعت است.