موضوع اصلی این نمایش نامه ی ژاپنی، رویارویی دو معنای مطلق است در کالبد شخصیت های نمایش نامه، یعنی: نیکی و بدی، روح و ماده، آرمان گرایی و مادی گرایی، و سرانجام دو بینش فلسفی شرقی و غربی که عبارت  است از تقابل تفکر با تخیل و استدلال  با انکارگرایی. از سوی دیگر پرسوناژ محوری این نمایش نامه ـ درنا ـ در کمال سادگی و زیبایی نهادی از طبیعت است که انسان هم می تواند در آغوشش سعادتمند شود و هم با از دست دادنش رنج ببرد.