نویسنده در این رمان به تلفیق شعر و داستان پرداخته و روایت داستانی و روایت شاعرانه را درهم تنیده است. به عبارت دیگر، این داستان نویس و شاعر، در کتاب «کهربایی» نوعی رمان شعر را خلق کرده است. در داستان می خوانیم: «اگر بخواهد با همه چیز و همه کس حرف می زند. گاهی لباس هایم را از ذهن به در می کند و در میان قابی که عکس دریا است، ساعت ها شنا می کند و گاه بر سر چهارپایه او می نشیند، چشم هایش را می بندد و در ذهن و خیال، مدام طرح می ریزد».