در حکایت «شومی عابر» می خوانیم: پادشاهی با اسب از راهی عبور می کرد. ناگهان پای اسب لغزید و او به زمین افتاد. تا  بلند شد، چشمش به عابری افتاد. بلافاصله دستور داد تا او را بکشند، چرا که فکر می کرد که شومی عابر باعث افتادن او شده است. عابر به پادشاه گفت: «انصاف داشته باش، زیرا وقتی تو از اسب افتادی و مرا دیدی سالم برخاستی، ولی من تا تو رادیدم قرار شد کشته شوم، خودت قضاوت کن که کدامیک از ما شوم تر هستیم؟» پادشاه هم خندید و او را عفو کرد. مجموعة حاضر دربرگیرندة اشعار و متن های کوتاه در قالب طنز از اشخاصی مانند «رهی معیری»، «امام فخر رازی» و «رودکی»است که به یک مورد از آنها اشاره شد. از دیگر عنوان های آنها مطالب کتاب می توان به: پیری، ادعای غلط، خواب عجیب و انتظار اشاره کرد.