مرحوم آیه الله ملاعلی معصومی همدانی ـ از علمای معاصر ـ شعر را وسیله ای برای ژرفا بخشیدن به اندیشه ها و  عقاید ناب اسلامی می دانست و در مواقع مقتضی از این هنر بهره  می جست و گاه نیز درباره ی برخی سروده ها اظهارنظر می کرد. وی گاهی با تخلص فنا نیز شعر می سرود. وی از زبان شعر در تعلیم و تربیت شاگردان خویش بهره می گرفت. البته جز یک غزل و چند بیت مثنوی، انتساب دیگر سروده ها به وی قطعیت ندارد. کتاب حاضر نگاهی است به زندگی و قریحه ی شاعری مرحوم آیه الله ملا علی معصومی همدانی به همراه نقد غزلی از او، رویکرد دیگران به اشعار وی و شرح اصطلاحات عرفانی به کار رفته در سروده های او.