تنبیه عاملی برای اصلاح و بازسازی و نوعی تدبیر مفید تربیتی است که اثرات آن می تواند زودگذر یا پابرجا باشد. زودگذر است مشروط بر این که بی مقدمه و نیندیشیده باشد. پابرجاست به شرطی که مقدمات و مراحل آن طی شده و از روی حساب باشد. کودکی که به هیچ وجه از عقوبت ها نترسد و مزۀ  خشم و کیفر والدین را نچشد و یا از آن وحشت نداشته باشد، آبدیده نخواهد شد. او فردی خودخواه و بدون جهت یا دارای جهتی در طریق حفظ نظرات و منافع خویش، تحمیل کننده و پرتوقع خواهد شد. در نوشتار حاضر به موضوع تنبیه و آثار آن در کودکان اشاره شده و مباحث آن از این جمله است: ضرورت تنبیه؛ مراحل قبل از تنبیه؛ آثار تربیتی تنبیه، عکس العمل طفل، صورت های تنبیه؛ تنبیهات بدنی و غیربدنی؛ و جنبۀ  اجرایی تنبیه.