در دوردست، در نقطه ای پرت و ناشناخته در منتهی الیه قدیمی شاخه ی مارپیچ کهکشان، خورشید زرد و کوچکی قرار دارد که کسی به آن اعتنا نمی کند. در فاصله ی حدود نود و هشت میلیون مایلی این خورشید سیاره ی سبز و آبی کوچک و کم اهمیتی در مدارش می گردد که ساکنانش از نسل میمون اند و چنان بدوی هستند که هنوز تصور می کنند ساعت دیجیتال ایده ی جالبی است. این سیاره مشکلی دارد ـ یا بهتر بگوییم داشت ـ که از این قرار است: بیش تر کسانی که روی آن زندگی می کردند در اغلب اوقات غمگین بودند. بعد، یک پنج شنبه، حدود دوهزار سال بعد از آن که مردی را به خاطر گفتن این که چقدر خوبی کردن به مردم برای یک بار هم که شده عالی است با میخ به درختی کوبیدند، دختری که به تنهایی در کافه ای در ریکمنزورث نشسته بود ناگهان دریافت که چگونه می توان دنیا را به مکانی خوب و شاد تبدیل کرد. اما متاسفانه قبل از آن که دختر بتواند به یک تلفن دسترسی پیدا کند و آن ایده را به کس دیگری بگوید، فاجعه ای هولناک و احمقانه رخ داد و آن ایده برای همیشه گم شد. فاجعه ای هولناک که با یک خانه شروع شد و داستان کتاب حاضر گردید. کتابی به نام راهنمای مسافران مجانی کهکشان که مجموعه ای علمی ـ تخیلی و طنز است و اولین بار در قالب برنامه ای رادیویی در سال 1978 از شبکه ی (B. B. C) پخش شد. از این مجموعه یک نمایش، یک سریال تلویزیونی، یک بازی کامپیوتری، سه جلد کتاب کامیک استریپ و یک فیلم سینمایی تاکنون اقتباس شده است. این کتاب به بیش از 30 زبان مختلف ترجمه و چاپ شده و یکی از شاخص ترین آثار ادبیات علمی ـ تخیلی به شمار می آید.