مفهوم مدنیت در اندیشه‌ی سیاسی‌‌ـ‌‌‌اجتماعی با مفاهیم تمدن و شهروندی در پیوند است. از این رو، این مفهوم، صرفاً، مفهومی اخلاقی نیست که بتوان آن را فقط با کردارهای اخلاقی مشخص کرد، بلکه مفهومی ناظر بر سامان سیاسی و اجتماعی هر جامعه است. در این رساله، مدنیت و ضد آن نامدنیت مفاهیمی سیاسی ـ‌‌ اجتماعی در نظر گرفته شده است. هدف از رساله، با تأکید بر برخی از وجوه این دو مفهوم، پرداختن به وجوهی از نامدنیت‌های سیاسی و اجتماعی در ایران است. در فصل نخست کتاب با بررسی مختصر مهم‌ترین هنجارهای مدنیت، دو وجه سیاسی و اجتماعی این مفهوم و، در ارتباط با آن، دو وجه سیاسی و اجتماعیِ نامدنیت معرفی می‌شود. فصل دوم شامل بررسی برخی از جلوه‌های نامدنیت سیاسی و اجتماعی در جامعه‌ی ما است. پی‌گفتار کتاب نیز بحثی است درباره‌ی گسترش حوزه‌ی عمومی به‌عنوان عامل مهم گسترش و تحکیم مدنیت سیاسی و اجتماعی. در پیشبرد روند دموکراسی‌سازی در دوره‌ی گذار تاریخ‌مان توجه به گسترش و اعتلای مدنیت‌های سیاسی و اجتماعی، امری اساسی است.‌