دست آخر، آن طور که مشهور است در مورد آخر جهان است، اما همه نمایشنامه ها بکت نوعی دست آخر محسوب می شوند. آنها به طور مشخص در مورد زوال، پوسیدگی و اضمحلال هستند و نیز در باب فاجعه. در کار بکت فاجعه نه تنها قابل نقل به صورت مستقیم نیست، بلکه اساسا پایان نمی یابد، همیشه بیخ گوش ماست. فاجعه مدام اشکال جدیدی به خود می گیرد؛ از احتمال جنگ های ویرانگر، تا شکنجه و ظلم حکومت های خودکامه، و فجایع زیست محیطی، که نمود بارز همه آنها را می توان در دست آخر دید.