در کوبا یک زندانی هم انسان است.کسی که اشتباهی کرده و به این دلیل در زندان است.مثل ایالات متحره نیست که جمعیت زندانیان دشمن محسوب میشوند-همان طور که افسران یونیفرم پوششان مردم را دشمن فرض میکند،چرا؟چون در لایه های از آن سیستم این را درک میکنند که روزی امکان وقوع یک انقلاب اجتماعی در ایالات متحده وجود دارد.و وظیفه آن ها مهار آن انقلاب است،تا از لایه ی اجتماعی یی که در قدرت است محافظت شود.
پنج انقلابی کوبایی که دولت ایالات متحده در سال 1988 برایشان پاپوش درست کرد،بالغ بر 16 سال به عنوان بخشی از طبقه کارگر ایالات متحده در پشت میله های زندان بودند.هرکدام از آن ها با احترام،همبستگی و با باقی گذاشتن مثالی از خودشان،دست دوستی به سمت همقطاران زندانی خود دراز کردند و در پاسخ،احترام و همستگی دیگران را برانگیختند.
چه چیز این پنج کوبایی را برای چنین عملکردی آماده کرد؟از همه مهمتر،این انقلاب سوسیالیستی کوبا بود که نحوه ی عملکرد آن ها تبلور خصلت طبقاتی و ارزش هایش بود.
هراردو هرناندز،رامون لابانینو و گوئرو،فرناندو گنزالزو رنه گنزالز با درک و فهم خود،با واقع بینی و شوخ طبعی شان،راجع به جامعه ی سرمایه داری ایالات متحده و دستگاه عدالت اش سخن میگویند همین طور راجع به آینده انقلاب کوبا.