خوشبختی دارای دو رکن است: آسایش بدن و آسایش فکر و آرامش روح، به طوری که بدن اساس هر فضیلتی و منشا هر نیک بختی است. اما خوش بختی را باید در باطن افراد پیدا کرد، زیرا خوش بختی بیش تر به روح است و هر قدر درجه ی معرفت بالا رود، معرفت نفس بهتر نمایان می شود، هم چنین معرفت به حق که از اصول دیانت است نیز، چون ملازم معرفت به نفس است بالا خواهد رفت. بر همین اساس باید به دنبال آرامش روح بود. آرامش روح با دو اصل "عقاید صحیح و ایمان به مبدا و معاد" و "اخلاق نیکو" به دست می آید و انسان را به این نتیجه می رساند که اولین قدم به سوی سعادت و خوش بختی این است که به مبدا و معاد ایمان داشته باشد و اسلام را بشناسد. نگارنده ی کتاب حاضر بانو مجتهده امین به دلیل اعتقاد بر همین موضوع به شرح تعالیم اسلامی و اخلاقی پرداخته که در فصل اول کتاب آورده شده است. بانو امین زن مجتهده  بودند که در محضر علمای بزرگی چون: سید علی مجتهد نجف آبادی به مقام اجتهاد رسیدند و دارای آثاری می باشند. ایشان در سال 1362 چشم از جهان فرو بستند. به همین دلیل در بخش دوم کتاب "احوالات و زندگی بانو امین"، "وصیت نامه ی بانو امین" و "مصاحبه با بانو امین" گنجانده شده و بخش سوم نیز به تخت فولاد و تکایا و مقابر تخت فولاد، محل دفن بانو امین در اصفهان اختصاص یافته است.