در کتاب حاضر، تشریح می شود که  از زمان شکل گیری ساختمان کنونی علم ایران و مفهوم های بنیادی آن هشت صد سال می گذرد اما جامعه راکد ما هنوز حرف نو را، که موجی هرچند آرام در این شارستان راکد ایجاد کند، برنمی تابد و حرف های جدید بسیار ساده باید گاهی چون رازی سربه مهر بیان شود تا آشوب ناشی از آن گوینده و گفتار هر دو را در هم نپیچد. این شارستان راکد به دریای عمیق یخ زده ای می ماند، با یخی هشتصدساله، که لایه ای از لعاب مدرنیته روی آن را پوشانده است.