رفیق نیمه‌راه

کتاب های رها شده عزیز، بلاخره تصمیم گرفتم وارد لیست خوانده‌های اینجا قرارتون بدم. امیدوارم «بهخوان» به جای پیام فلان دوست فلان کتاب را خواند، بنویسه :«فلان دوست فلان کتاب را به کتابخانه‌اش افزود» من برای کتاب های لیست حاضر رفیق نیمه راه بودم. گاها پنجاه صفحه مونده بود کتاب تموم شه و گاها دویست صفحه. فرقی نداشت. به محض اینکه ارتباطم با کتاب قطع میشد رهاشون میکردم. باید بگم بیشتر این کتاب ها رو بسیار دوست داشتم فقط گاهی ادامه دادنشون برام سنگین بود . در نهایت بهشون برمی‌گردم تا پنجره های باز ذهنم بسته شه.

چرا نمایشنامه؟!

یه باور عمومی و البته به نظر من اشتباهی وجود داره . اونم اینه که خوندن نمایشنامه فقط مختص بچه های تئاتر و ته تهش مخاطب تخصصی ادبیاته. اما بعد از خوندن بیشتر از صد نمایشنامه به این نتیجه رسیدم که میتونه انتخاب خوبی برای عموم مخاطبای ادبیات باشه. حالا چرا؟ گاهی خوندن یه نمایشنامه روون نهایتا یک ساعت از وقتتون رو به خودش اختصاص میده اما میتونه شما رو در غالب کلمات و جملات کاملا فکر و حساب شده، مختصر و مفید وارد یه قصه‌ای کنه و با دیالوگ ها، چینش صحنه و رفتار شخصیت، به یه پایان بندی دقیق برسونه. (به مرور اضافه میشه)