:
زخم­هایشان چنان کهنه و چنان تازه بود ، چنان متفاوت 
و شاید چنان عمیق که درمانی بایشان متصور نبود .
 اما برای لحظه ای گذرا ، توانستند آن­ها را همچون بانک
 قمارروی هم بگذارند و درد را میان خودشان قسمت 
کنند بی آنکه بپرسند نام این جراحات چیست و
 صاحبانشنان کیست. برای لحظه­ای گذرا ، توانستند جهانی
 راکه در آن بودند انکارکنند و جهان دیگری بسازند 
که همان اندازه واقعی باشد. جهانی که در آن مردم
 دستور می­دهند و سربازها به قطره­ی گوش احتیاج
 دارند تا بتوانند خوب بشنوند و دستورات را خوب
 اجرا کنند.