کتاب حاضر به بررسی ویژگی های عمومی نظام حزبی در اسراییل، تحولات و رخدادهای تاثیرگذار در آن، و تحولات احزاب سیاسی و تشکیلات آن ها اختصاص دارد. گفتنی است، در اسراییل 18 حزب سیاسی وجود دارد. علاوه بر این تعدادی از جنبش ها و سازمان ها وجود دارند که نمی توان درباره ی آن ها واژه ی حزب سیاسی به کاربرد. احزاب اصلی اسراییل و از جمله دو حزب بزرگ (کار، لیکود) عمدتا احزاب قدیمی هستند که ریشه ی آن ها به مرحله ی یشوف (نامی است که به تجمع یهودیان وطن گزین در فلسطین پیش از اعلام موجودیت اسراییل اطلاق می شد) بازمی گردد. این احزاب به گونه ای مستقیم و غیر مستقیم نقش مهمی در تکوین تجمع وطن گزینان یهود ایفا کردند. این نقش پس از اعلام موجودیت اسراییل به گونه ای موثر در تمامی جنبه های حیات سیاسی اسراییل و در چارچوب دیدگاه های این احزاب و از منظر فهم آن ها نسبت به نقش خود، بازتاب داشت. از میان این گروه از احزاب می توان به حزب ماپام (یکی از هسته های تشکیل دهنده ی حزب میرتس) اشاره کرد. دیگر احزاب اسرائیل به صورت نسبی جدید به شمار می روند، زیرا عمده ترین آن ها در سه دهه ی اخیر پا به عرصه ی وجود گذاشتند. اکثریت این احزاب مجموعه های نژادی، فئودالی و یا فلسطینی های اسراییل را نمایندگی می کنند. از این گروه احزاب می توان شینوی، شاس، میماد، و یسراییل بعلیاه را نام برد.